در میان آثاری که زرینکوب درباره تصوف یا بهطور خاص درباره مولانا نوشته است، جستوجو در تصوف ایران و دنباله جستوجو شاهکارهایی هستند بهسانِ همان قله دست نیافتنیای که زرینکوب درباره مولانا از آن سخن گفته بود و خود زرینکوب اینک به تنهایی بر فراز آن ایستاده است.
فشردگی نثر زرینکوب در این اثر چنان است که مثلاً شرح و تدریس یک جمله از کتاب دنبالهاش (ص 81) برای من در یکی از ترمهای دانشگاهی در درس تاریخ تصوف ایران در دانشگاه تهران، چند هفتهای وقت گرفت؛ از آنرو که زرینکوب در فصل سوم کتاب با عنوان «شیخ کبری و خلفایش»، در یک جمله دوازدهسطری، زمینه و بافتار تاریخی و اجتماعی و دینی قرن ششم هجری را در خراسان مقارن ظهور نجمالدین کبری وصف کرده بود.
اکنون زبان فنی زرینکوب با توجه به ضعیفتر شدن روزبهروز درک زبانی دانشجویان و دانشگاهیان، در جایگاهی قرار گرفته که باید برای فهمیدن درست آن و لذت بردن از آن، چونان یک آفرینش ادبی، سالها زحمت کشید و در ادبیت و ادبیات و زبان و بیان، مهارتی تمام یافت وگرنه این که کسی بنشیند و تا ابد از ذوق و حلاوت و طعم و طرز سخن زرینکوب، قصه بگوید گوش کسی را شیرین نخواهد کرد.
متن کامل این نوشتار را در شماره سوم نگاه آفتاب بخش کارنامه بخوانید.